Spiegels, overal spiegels

Omdat de website van de NPS vanochtend nog aangaf daar de weg bij Logan Pass gesloten was, maar de parkeerplaats bij het Visitor Center wel open was vanaf de oostelijke kant, besloten we vanochtend de rit van maandag omgekeerd te maken, dus op naar St. Mary om vanaf daar de Going to the sun road naar Logan Pass te nemen. Wat een verschil met maandag! Toen regen , hagel en een sneeuwstorm, nu een stralend blauwe hemel en volop zon. De weg loopt door een prachtig gebied van beboste berghellingen en de hoge toppen van Glacier aan de linkerkant. De oostelijke zijde is het Blackfoot reservaat dus je ziet veel indianen aan deze kant. De rit verloopt vlot en al snel rijden we Glacier binnen. We worden bijna direct verrast door het spiegelgladde oppervlakte van St. Mary Lake waar de bergen weerspiegelen in het gladde water. Je kan wel foto's blijven maken het zijn bijna allemaal ansichtkaarten. We stoppen veel bij de diverse pull outs en elk punt wedijvert met de andere punten om de mooiste vergezichten. Bij Wild Goose Island zie je het meer omringd door bergen met een klein eiland in het midden tegen de achtergrond van besneeuwde bergen. Ook hier spiegelt de sneeuw in het vlakke water. Volgens omstanders die hier  vaker komen is dat zeldzaam omdat het hier bijna altijd waait, we hebben dus geluk. Wat verderop stoppen we bij Sunrift Gorge, en hele smalle kloof waar de Baring Creek zich een weg doorheen baant. We wandelen daar nog een flink stuk langs deze kreek met een paar kleine watervallen. Daarna weer verder richting Logan Pass waar als we er aankomen de parkeerplaats vol is. Gelukkig helpt het IP'tje en kunnen we de wagen kwijt. Eerst allemaal in de rij voor een sanitaire stop dan op weg naar Hidden Lake. Deze wandeling begint bij het bezoekerscentrum en loopt zo'n twee kilometer gestaag zo'n 150 meter omhoog over de alpenweiden die er prachtig bijliggen met veel plekken waar de sneeuw van maandag nog ligt. Het pad is vrij breed en loopt het eerste deel over een boardwalk met kleine trappen of steeds een enkele trede. Af en toe stoppen om plaatjes te schieten van deze mooie omgeving. Net als elders in het park hoor je ook hier overal water lopen en zie je kleine stroompjes van de rotsen lopen. Na een klein uurtje komen we bij dit meer aan dat onder de gletsjer ligt. Ongetwijfeld was het huidige met tientallen jaren geleden deel van de gletsjer zelf, maar de gletsjers in Glacier verdwijnen met grote snelheid door de opwarming van de aarde. Voorspellers menen dat al in 2020 de nog resterende gletsjers hier helemaal verdwenen zijn! Het is nu in ieder geval een prachtig plaatje! En bijkomend probleem van de opwarming hier is dat de boomgrens zich naar boven verplaatst. Op het eerste gezicht mooi, extra bossen, maar hiermee verdringen de bomen de alpine weiden die voedsel en bescherming biedt aan allerlei planten en dieren die wanneer hun leefgebied verdwijnt zorgen voor een verdere verstoring van het evenwicht in deze fragiele omgeving. 

Het is alweer tegen vieren als we in de auto stappen en verder richting de West kant rijden, de weg is weer helemaal open. Zoo maken weer het rondje af en sluiten we onze laatste dag in dit prachtige park af. We eten deze keer bij Applbee voor we terugrijden naar onze blokhut. Morgen een flinke trip voor de boeg, we kruizen van Montana, door Idaho naast Washington State waar we ons volgende park, North Cascades NP de komende dagen gaan bezoeken!